Scharen doorgeven en driehoeken maken
Dag 10: we hebben gisteravond Herman helemaal gek gemaakt met het doorgeven van scharen en het maken van driehoeken, de oud-Roemeniëgangers weten wel waar ik het over heb. Voor degenen die niet weten waar ik het over heb: dit zijn spelletjes waarbij het merendeel van de groep weet wat de bedoeling is en de personen die het niet weten door goed op te letten zelf moeten verzinnen wat de bedoeling is. Dit zorgde vooral bij Herman voor heel wat mindfucks.
Toen hij ‘s ochtends wakker werd, was hij nog steeds helemaal in de war. Geweldig!
We gingen eindelijk voor het eerst naar Casa Sami om de ouderen te ontmoeten. Georgik was er ook. Echt een topkerel, hij was ook mee op kamp. Hij gaat binnenkort een opleiding doen tot kok en je merkt ook echt aan hem dat hij heel dankbaar is.
Je zag dat sommigen van hen snijwonden hebben op hun arm en dan vraag je je wel af waarom ze dat hebben. Ook merk je wel dat deze jongeren toch minder vertouwen hebben in hun toekomst dan dat de kleine kinderen dat hebben. Dit komt natuurlijk ook omdat de kleine kinderen naar school gaan en de meeste van de ouderen dat niet hebben. Wat echt heel chill was, was dat Dragos wat van onze kleren heeft gewassen. Thx Dragos! Toen de ouderen weg waren, was het tijd voor ons om te gaan eten. Wat kan Maria goed koken zeg! Echt van heel weinig zo’n lekker eten maken! Na lekker gegeten te hebben kwamen de kinderen zo leuk om ze weer te zien. We hebben hier ook voor het eerst kennis gemaakt met de killer-familie over wie we al heel wat verhalen hadden gehoord van Ruud.
Deze familie wordt zo genoemd, omdat de kinderen elkaar gewoon de hele dag slaan.
Ze hebben zo hun goede momenten maar soms. Het was lekker weer. Heel erg warm eigenlijk. De kinderen waren hyper, dus op naar het voetbalveld. Hier kwamen we de moeder van Roxana, Andrea en Alina tegen. Ze was aan het schilderen. Fijn om te zien dat ze wat werk had om toch nog wat geld te verdienen. Na wat gevoetbald te hebben in de onmogelijke hitte was het maar eens tijd om wat water te halen, aangezien het water dat we hadden er zo doorheen ging, dus Niels en ik naar de supermarkt om maar wat water te halen we kwamen terug met twaalf liter. ‘Dat moet wel genoeg zijn,’ dachten we. Dus wij komen aan met dat water en binnen no-time waren de eerste twee flessen al op. Voor Elena en Nicoleta blijft mijn pet wel heel interessant. Ze maken zelfs plannen om het af te pakken. Komt Elena naar me toe gebaard dat ze een knuffel wil en dat ik haar oppak dus dat doe ik en op het moment dat zij haar armen om me heen slaat en ik haar wil oppakken komt Nicoleta eraan en pakt zo mijn pet van mijn hoofd. Elena rent erachter aan en geeft haar een high five en ze steken beiden hun tong uit, dus ik steek vrolijk m’n tong terug uit en ga erachter aan, en dit gaat zo de hele dag door. Nou ja, door met het plannen van het avondeten. Iemand roept: ‘Zullen we zelf gaan koken en al snel volgt er een luid ‘Jaaaaa’ van de hele groep. Ik denk bij mezelf: ‘Nee, ik kan niet koken,’ maar ja ik hou mijn mond maar en laat het aan de rest van de groep over.
Dus op naar de winkel. Na 45 minuten (!) rondgeslenterd te hebben in de winkel hadden ze eindelijk hun keuze gemaakt, dus lekker met overvolle boodschappentassen de maxi-taxi in. Ook leuk toch? Op het menu stonden nacho’s , zelf gepaneerde schnitzel met gebakken aardappelen en als toetje chocolade fondue. Het was superlekker. Echt respect voor de rest van de groep dat ze zo lekker gekookt hebben, we hebben deze avond net als eigenlijk elke avond goed gelachen. Wat heel fijn is aan deze groep is dat na het vele lachen de hele avond je toch nog met een klein groepje daarna een serieus gesprek kan voeren over wat er allemaal gebeurd is enzo.
Morgen veel te vroeg op, maar dat maakt niet uit.
Er is elke dag een quote van de dag, maar er worden nog veel meer gekke dingen gezegd. Die heb ik allemaal bij gehouden, ik zal er een paar noemen:
O, jongens, we kunnen ook gaan speerwerpen met die mikado! (Claire toen we spelletje verzonnen om te doen met de kinderen)
Ah jongens die vlek gaat er dus nooit meer uit (Ruud tijdens het WK voetbal NL-Arg. Serieus Ruud het is voetbal!)
Dicht bij de beach dicht bij de eten (Niels)
Dag 10: we hebben gisteravond Herman helemaal gek gemaakt met het doorgeven van scharen en het maken van driehoeken, de oud-Roemeniëgangers weten wel waar ik het over heb. Voor degenen die niet weten waar ik het over heb: dit zijn spelletjes waarbij het merendeel van de groep weet wat de bedoeling is en de personen die het niet weten door goed op te letten zelf moeten verzinnen wat de bedoeling is. Dit zorgde vooral bij Herman voor heel wat mindfucks.
Toen hij ‘s ochtends wakker werd, was hij nog steeds helemaal in de war. Geweldig!
We gingen eindelijk voor het eerst naar Casa Sami om de ouderen te ontmoeten. Georgik was er ook. Echt een topkerel, hij was ook mee op kamp. Hij gaat binnenkort een opleiding doen tot kok en je merkt ook echt aan hem dat hij heel dankbaar is.
Je zag dat sommigen van hen snijwonden hebben op hun arm en dan vraag je je wel af waarom ze dat hebben. Ook merk je wel dat deze jongeren toch minder vertouwen hebben in hun toekomst dan dat de kleine kinderen dat hebben. Dit komt natuurlijk ook omdat de kleine kinderen naar school gaan en de meeste van de ouderen dat niet hebben. Wat echt heel chill was, was dat Dragos wat van onze kleren heeft gewassen. Thx Dragos! Toen de ouderen weg waren, was het tijd voor ons om te gaan eten. Wat kan Maria goed koken zeg! Echt van heel weinig zo’n lekker eten maken! Na lekker gegeten te hebben kwamen de kinderen zo leuk om ze weer te zien. We hebben hier ook voor het eerst kennis gemaakt met de killer-familie over wie we al heel wat verhalen hadden gehoord van Ruud.
Deze familie wordt zo genoemd, omdat de kinderen elkaar gewoon de hele dag slaan.
Ze hebben zo hun goede momenten maar soms. Het was lekker weer. Heel erg warm eigenlijk. De kinderen waren hyper, dus op naar het voetbalveld. Hier kwamen we de moeder van Roxana, Andrea en Alina tegen. Ze was aan het schilderen. Fijn om te zien dat ze wat werk had om toch nog wat geld te verdienen. Na wat gevoetbald te hebben in de onmogelijke hitte was het maar eens tijd om wat water te halen, aangezien het water dat we hadden er zo doorheen ging, dus Niels en ik naar de supermarkt om maar wat water te halen we kwamen terug met twaalf liter. ‘Dat moet wel genoeg zijn,’ dachten we. Dus wij komen aan met dat water en binnen no-time waren de eerste twee flessen al op. Voor Elena en Nicoleta blijft mijn pet wel heel interessant. Ze maken zelfs plannen om het af te pakken. Komt Elena naar me toe gebaard dat ze een knuffel wil en dat ik haar oppak dus dat doe ik en op het moment dat zij haar armen om me heen slaat en ik haar wil oppakken komt Nicoleta eraan en pakt zo mijn pet van mijn hoofd. Elena rent erachter aan en geeft haar een high five en ze steken beiden hun tong uit, dus ik steek vrolijk m’n tong terug uit en ga erachter aan, en dit gaat zo de hele dag door. Nou ja, door met het plannen van het avondeten. Iemand roept: ‘Zullen we zelf gaan koken en al snel volgt er een luid ‘Jaaaaa’ van de hele groep. Ik denk bij mezelf: ‘Nee, ik kan niet koken,’ maar ja ik hou mijn mond maar en laat het aan de rest van de groep over.
Dus op naar de winkel. Na 45 minuten (!) rondgeslenterd te hebben in de winkel hadden ze eindelijk hun keuze gemaakt, dus lekker met overvolle boodschappentassen de maxi-taxi in. Ook leuk toch? Op het menu stonden nacho’s , zelf gepaneerde schnitzel met gebakken aardappelen en als toetje chocolade fondue. Het was superlekker. Echt respect voor de rest van de groep dat ze zo lekker gekookt hebben, we hebben deze avond net als eigenlijk elke avond goed gelachen. Wat heel fijn is aan deze groep is dat na het vele lachen de hele avond je toch nog met een klein groepje daarna een serieus gesprek kan voeren over wat er allemaal gebeurd is enzo.
Morgen veel te vroeg op, maar dat maakt niet uit.
Er is elke dag een quote van de dag, maar er worden nog veel meer gekke dingen gezegd. Die heb ik allemaal bij gehouden, ik zal er een paar noemen:
O, jongens, we kunnen ook gaan speerwerpen met die mikado! (Claire toen we spelletje verzonnen om te doen met de kinderen)
Ah jongens die vlek gaat er dus nooit meer uit (Ruud tijdens het WK voetbal NL-Arg. Serieus Ruud het is voetbal!)
Dicht bij de beach dicht bij de eten (Niels)
Mannen zijn kleine
piemels. (Niels)
Kunnen we een spel gaan doen met inhoud? (Claire)
Je kan alles laten klinken als Hitler (Ruud)
Kunnen we een spel gaan doen met inhoud? (Claire)
Je kan alles laten klinken als Hitler (Ruud)
Erno
Geen opmerkingen:
Een reactie posten